Wat houdt intensief eilandhoppen nu eigenlijk in?

Op onze laatste dag Thailand kijken we terug op 4 geweldige weken eilandhoppen. Voor de meeste mensen zal het woord eilandhoppen klinken als de ultieme ontspanning. Na 6 eilanden (het Thaise woord = Ko) kunnen we vertellen dat het vermoeiend is. Heel vermoeiend! Van niets doen wordt je namelijk heel lui. Alle eilanden waren totaal anders; van de kleinste van 4 km2 tot onbewoonde eilandjes met slechts 2 plekken om te slapen. Niet onbewoond dus, maar dat willen wij nou eenmaal graag denken.

Wat zijn mensen toch gekke wezens! Als er niets is, ben je wel op zoek naar, of een super(mini-)markt, een winkeltje dat snuisterijen verkoopt, danwel in het tijdperk van de technologie naar een plek waar ze internet hebben. Maar als er teveel roodgebakken soortgenoten rondlopen gaan we weer op zoek naar de onontdekte plekjes.
Het ultieme voorbeeld van verveling is dat je naar de plaatselijke 7-Eleven gaat om “maakt niet uit wat dan ook” te kopen. Alsof het leuk is om elke 10 minuten naar de AH te gaan. Vincent had gezworen om tijdens onze Tastefull Asia-reis zich niet te wagen aan Westers eten, laat staan fast-food. Maar de 7-Eleven op Ko Tao was toch wel de uitkomst om een overheerlijke hot-dog met teveel ketchup en mayo te veroberen.
Is het eiland Ko Tao nog enigzins te voet te verkennen, moest Vincent zich wagen op z’n eerste “brommerlessen” (automaat biedt uitkomst) op Ko Lanta. Anders waren we nooit verder gekomen dan onze hangmat. Op dit tweede bezochte eiland hebben we ons sportief gedragen door te gaan duiken. Daarna werd het wel weer tijd voor ‘nietsdoen’ en werden de dagen gevuld met een ochtenduik, 2 meter lopen van ons hutje naar de hangmat en een avondwandeling op weg naar krab, gamba’s of intkvis. De hangmat bleek echter niet kleurproef en zo liep Chantalle 3 dagen op Ko Ngai rond als smurfin. Ko Ngai was honey zonder moon, maar na een tussenstop op het visserseiland Ko Muk kwamen we op het inimini-eiland Ko Kradan terecht in heaven. Nog geen meter in de azuurblauwe zee worden we omringd door 1000’den vissen die ons de weg willen wijzen naar meer. En hiervan is geen letter gelogen. De 150 kilo-wegende-amerikaanse-zeepiraat Wally heeft zich bekeerd en heeft midden in de jungle 5 hutjes gebouwd. Geregeld komen verfente zeevaarders samen in ‘zijn walhalla’ op Ko Kradan om, onder het genot van een biertje (of 10) sterke verhalen te vertellen.
Ko Muk is enorm getroffen door de Tsunami en dat is ditmaal goed zichtbaar, maar gelukkig zitten we aan de goede kant van het eiland, die niet getroffen is. Enorm confronterend en dat wil de vakantieganger niet. Voor ons even goed om te realiseren dat het niet alleen maar goed-mooi-super is.
Bang is een woord dat in het woordenboek van Vincent niet voorkomt. Hij heeft een enorme nieuwsgierigheid naar dieren en het liefst ligt hij of de hele dag in het water op zoek naar dat ene visje, of kruipt hij de bosjes in op zoek naar die leguaan of slang. Maar dat hij schrok van een bezemsteel, was een verrassing. Moet je, op ons laatste eiland Ko Lipeh, maar niet midden in de nacht de ventilator zachter willen zetten, zonder het licht aan te doen. Held valt van zijn voetstuk.
Het heeft ons absoluut niet verveeld, maar nu we meer dan uitgerust zijn, wordt het tijd voor wat actie. Morgen vertrekken we naar Maleisië.

2 be continued.

C&V