DE ROLVERDELING

Zoals in elk goed huishouden is er een rolverdeling van taken tussen man en vrouw. Zo was dat ook op "Huize Rijnstraat". Vincent deed alles en Chantalle deed niks. Nou ja, Vincent was gek op afwassen en Chantalle deed de wasjes. Maar deze taken vervallen tijdens reizen in het buitenland, of je moet je opeens geroepen voelen om de kopjes, na het nuttigen van thee, te gaan afwassen. In het land van plastic kan alles na eenmalig gebruik weggegooid worden. Zelfs de cola wordt geserveerd in een plastic zakje met een rietje.

Na 2 weken samen reizen, ontstaat er zonder overleg een vanzelfsprekende rolverdeling. Wederom doet Vincent alles en Chantalle niets. Als nieuwe functie is Vincent logistiek manager geworden. Hij kan de 18,5 kilo te-zware-tassen veel beter inpakken na iedere uitcheck in een guesthouse. De smeerseltjes moeten namelijk zo zitten, dat ze bij een rustpauze-op-de-tas tijdens een lange wacht op een station, niet om de oren vliegen. Ook is gebleken dat Vincent's richtinggevoel beter is, dus de komende 50 weken heeft hij deze rol op zich genomen.
Chantalle heeft de functie van onderhandelaar. Het zakelijke zit aan de vrouwelijke kant van de twee. Bij een taxiritje worden alle charmes in de strijd gegooid en als 'de pitbull' 40 Baht zegt, dan is het ook zo.
Maar teveel taxiritjes maken een jaar reizen te duur, dus wordt er gekozen voor een tijdelijk alternatief. Je bent en blijft tenslotte Hollander! We kiezen voor de fiets en laten de Thai een poepje ruiken als we, tussen de moessonbuien door, van de ene tempel naar de andere in Ayuthaya scheuren. Inmiddels is duidelijk dat Chantalle de fietsen regelt en Vincent de route uitkiest. Zoals altijd kan Vincent er geen genoeg van krijgen, en wil er nog 1'tje....En ditmaal door de regen bezoeken we, fietsend over de snelweg, vlak voor sluitingstijd de laatste tempel. Zo zijn we cultureel heel verantwoord bezig geweest in de voormalige hoofdstad van Siam, tegenwoordig Thailand.

Flexibel zijn en relativeren is heel belangrijk met reizen, vooral als dingen anders gaan als verwacht. Verwachtingen hebben is zowieso iets dat we snel los moeten laten. Samenwerken is nog belangrijker en ook dat gaat ons goed af bij het uitzoeken van een hotelletje met tour door het Kao Yai National Park. Samenwerking is ook essentieel in het spotten van dieren, maar verwachtingen moet je hier niet bij hebben. Als je een olifant hoort, betekent dat nog niet dat je hem ziet. Bij het schoonvegen van de kleren en het wegpeuteren van de bloedzuigers heb je ook een goede samenwerking nodig. En dan maar gaan relativeren om geen obsessie te krijgen als Vincent, die iedere 30 seconden naar zijn speciaal geprepareerde en ondoordringbare broekspijpen kijkt.
Als je overdag apen, "van-der-Valk-vogels", spinnen, leguanen, slangen en ander ongedierte in alle geuren en kleuren ziet, moet Chantalle niet verwachten dat, als we een nacht in het park logeren, die 's nachts ook in haar bed zitten. Loslaten dus!! Met dieren valt toch niet te onderhandelen. Dat bed blijkt niet meer te zijn dan een rieten matje op de vloer van een houten barak. Dat vereist wat flexibiliteit. Als de logistiek manager de klamboe ophangt is het best romantisch. En de geluiden om je heen? Blijven relativeren....

Om op tijd Thailand uit te gaan richting Burma, moet er gepland worden. Een rol die we goed bij Chantalle kunnen neerleggen. Even ter toelichting, na 30 dagen moet je een visum kopen voor Thailand en ja we blijven Hollanders.
Momenteel onderhandelen we over hoe we samen de route uitstippelen. We komen er wel.....

To be continued
C&V