BURMA

Burma, wat een gastvrij land. Maar onder die glimlach schuilt een diepe groef, doordat de dictatuur elke vorm van economische progressie uitsluit.
Hoe kan je in een maand tijd je weg vinden in een land van contradicties?
Als eerste door op de weg te blijven, want als toerist is het alleen toegestaan de toeristische route te volgen. Alles erbuiten is verboden toegang.

Na een paar dagen Burma (of heet het land nu Myanmar?), stellen we ons de vraag wat de eerste indrukken zijn.
In 1989 veranderde het regime de naam van Unie van Burma in Unie van Myanmar. Burma was de naam die de Engelse kolonisten aan het land hadden gegeven, vernoemd naar de grootste bevolkingsgroep. Om afscheid te nemen van deze periode werd de naam veranderd in Myanmar, refererend naar de taal.

De eerste indrukken zijn:
1. Vies:
De overgang van Thailand (smetteloos) naar Yangoon is groot. Burma lijkt wel een openluchtmuseum waar toeristen kunnen zien hoe het 50 jaar geleden was in Azië. In heel Yangoon is geen prullenbak te vinden en aan de stoepen is de afgelopen 30 jaar geen onderhoud gepleegd. Wel voelen we ons thuis en krijgen we nostalgie naar India.
2. Voorzichtig:
Je moet zelf op je hoede zijn met de dingen die je doet. Niet het dictatoriale bewind willen sponsoren, dus een maand lang geheelonthouding en geen bier drinken en geen treinreis nemen, terwijl die wel een hele mooie indruk kan achterlaten.
Maar ook voorzichtig in je omgang met mensen, ze niet in verlegenheid willen brengen met onze oprechte nieuwsgierigheid naar hun leefomstandigheden.
3. Dienend:
Het is nog net niet dat ze je helpen met je kont afvegen, maar voor de rest is de Burmaan bereid alles voor je te doen. Niet dat je er naar hoeft te vragen, maar uit zichzelf. Ideaal is dat als ze je tas dragen. Uiteraard heeft het ook een andere kant die wij minder leuk vinden. Wij voelen ons nogal opgelaten als onze persoonlijke bediende net zo lang over je schouder blijft meekijken tot je uit nerveuziteit het verkeerde gerecht besteld. Je begrijpt al dat hij op dezelfde plek blijft staan tot de laatste rijstkorrel op is.

Gedurende onze eerste 2 weken in Burma hebben we veel spannende, indrukwekkende, avontuurlijke en bizarre ervaringen opgedaan.

Spannend: Voor onze eerste busreis naar het Inle Lake horen we van velen dat de bussen niet van het beste caliber zijn, om over de wegen maar niet te spreken. Al helemaal niet na een heftige regenperiode. Toch kiezen we voor 17 uur hobbelen en schudden. Angsten worden overwonnen.

Indrukwekkend: Een jaar reizen geeft ons een gevoel van vrijheid. Maar wat is vrijheid in een land waar geen vrijheid is? Mensen moeten op hun tellen passen, al helemaal als ze "anders" denken. Laat staan uiten. In een monastry op het Inle lake ontmoeten we een monnik. Hij windt er geen doekjes om en wil dat Amerika hun komt bevrijden. De hele wereld moet weten in wat voor afgrijselijke omstandigheden zij leven. Wij beloven dit aan iedereen door te geven, maar vragen hem wel voorzichtig te zijn.

Avontuurlijk: Hoe kan een 7-uur durende busreis opeens 14 uur worden? Ook hier is de moesson weer van grote invloed. Als de bergweg door een heftige regenbui weggespoeld is, moeten wij onze trip te voet, met 17.5 kilo te zware backpack, door een snelstromende rivier vervolgen. Na 15 tot kruishoogte waterige minuten, staat er aan de andere kant een pickup-truck klaar voor ons en nog 38 anderen. Na onze beleving 25 man te veel. Uiteraard met een lekke band en vele omwegen. Als het weer begint te regenen sluiten we op Aziatische wijze deze overmoeiende maar avontuurlijke dag af met een rit op een onoverdekte fietstaxi.

Bizar: Wij zijn aangewezen op contante dollars en onze plastic kaarten kunnen we een maand opbergen. Plastic zakken vol met geld, wie droomt daar niet van? Als we onze eerste $100 wisselen, krijgen we 130.000 Kyat in coupures van 1000. Als we in Yangoon staan te schuilen voor de regen onder het afdak van de bank, komen mensen naar buiten met aardappelzakken vol met geld.

Duidelijk is dat Burma een land van grote tegenstellingen is. Samen met de voorstanders van de democratie noemen wij het land Burma. We hebben nog veel te ontdekken en nog meer uit te leggen.
Tot die tijd hebben we nog 2 weken te gaan en genieten we elke dag volop.

to be continued,
C&V